Przygotowanie domu dla osoby o ograniczonej mobilności to wyzwanie, które wymaga dokładnego przemyślenia wielu aspektów. Celem jest stworzenie przestrzeni bezpiecznej, komfortowej i maksymalnie funkcjonalnej, aby domownik mógł zachować jak największą samodzielność. Dotyczy to zarówno osób starszych, jak i tych z niepełnosprawnościami ruchowymi – każda z nich potrzebuje otoczenia dostosowanego do swoich możliwości. Poniżej przedstawiamy praktyczne wskazówki, jak przystosować mieszkanie lub dom, oraz omawiamy przydatny sprzęt pomocniczy, który ułatwi codzienne życie.
Rozpoznanie potrzeb i bariery w domu
Pierwszym krokiem powinno być uważne przeanalizowanie potrzeb konkretnej osoby oraz zidentyfikowanie barier architektonicznych w jej otoczeniu. Należy zwrócić uwagę na to, czy domownik porusza się na wózku inwalidzkim, za pomocą balkonika, laski, czy może potrzebuje wsparcia tylko przy niektórych czynnościach. Ważne jest rozpoznanie, które elementy przestrzeni sprawiają najwięcej trudności – mogą to być schody, wysokie progi, śliskie podłogi, wąskie przejścia czy trudno dostępna łazienka. Sporządzenie listy takich przeszkód pozwoli zaplanować rozwiązania, które zlikwidują bariery i poprawią komfort życia.
Kolejnym elementem jest ocena, jakie zmiany konstrukcyjne i sprzętowe są możliwe do wprowadzenia. Czasem wystarczą drobne modyfikacje, jak usunięcie progów lub przestawienie mebli, innym razem konieczne będą większe prace, np. poszerzenie drzwi czy montaż specjalnych urządzeń. Dobrze jest także zasięgnąć opinii samej zainteresowanej osoby – nikt lepiej nie wskaże, co najbardziej utrudnia jej codzienne funkcjonowanie. Indywidualne podejście sprawi, że efekty adaptacji domu będą naprawdę skuteczne.
Ułatwienia w poruszaniu się po domu
Aby osoba z ograniczoną mobilnością mogła swobodnie poruszać się po domu, należy zadbać o odpowiednią organizację przestrzeni. Przede wszystkim warto wyeliminować wszystkie zbędne bariery na drogach komunikacyjnych wewnątrz mieszkania:
- Usuń progi i nierówności podłogowe: Nawet niski próg może uniemożliwić przejazd wózka inwalidzkiego lub utrudnić chodzenie z balkonikiem. Progi w drzwiach najlepiej zlikwidować albo zastąpić specjalnymi nakładkami najazdowymi (małymi rampami), które pozwolą płynnie przejechać między pomieszczeniami.
- Zapewnij odpowiednią szerokość przejść: Standardowe drzwi często mają szerokość około 70–80 cm, co bywa niewystarczające dla wózka. Jeśli to możliwe, poszerz drzwi do około 90 cm. Szerokie przejścia i korytarze ułatwiają manewrowanie wózkiem i poruszanie się z chodzikiem. W miarę możliwości zrezygnuj też z drzwi tam, gdzie nie są niezbędne – otwarte przestrzenie (np. kuchnia połączona z salonem) ułatwiają poruszanie się po domu.
- Odpowiednie rozmieszczenie mebli: Meble powinny być ustawione tak, by tworzyć wystarczająco szerokie ciągi komunikacyjne. Należy usunąć zbędne sprzęty, które zagracają przestrzeń. Ważne jest zachowanie miejsca na zawracanie wózkiem (najlepiej ok. 150 cm wolnej przestrzeni, by można było wykonać pełen obrót).
- Bezpieczne podłogi: Podłoga powinna być równa i antypoślizgowa. Śliskie powierzchnie lub luźno leżące dywaniki są niebezpieczne – mogą powodować poślizg albo blokować kółka wózka. Jeśli w domu są dywany, warto je zabezpieczyć matami antypoślizgowymi od spodu lub całkowicie usunąć. Również przewody elektryczne leżące luzem na podłodze należy uporządkować lub ukryć, aby nie stanowiły przeszkody.
- Dobre oświetlenie: Zapewnienie mocnego, równomiernego oświetlenia korytarzy, schodów i progów pomoże wszystkim domownikom dostrzec ewentualne przeszkody. Czujniki ruchu zapalające światło automatycznie lub lampki nocne przy podłodze mogą dodatkowo zwiększyć bezpieczeństwo poruszania się po zmroku.
Łazienka bez barier
Łazienka to pomieszczenie, które wymaga szczególnej uwagi podczas adaptacji. Śliska podłoga, ciasna przestrzeń czy tradycyjna wanna mogą stanowić poważne zagrożenie dla osoby z ograniczoną mobilnością. Planując łazienkę bez barier, warto wziąć pod uwagę następujące ulepszenia:
- Poręcze i uchwyty: Zamontuj solidne uchwyty przy toalecie, umywalce oraz w okolicach wanny lub prysznica. Dadzą one osobie potrzebującej wsparcia możliwość przytrzymania się przy siadaniu, wstawaniu czy wchodzeniu pod prysznic. Uchwyty powinny być stabilne i przymocowane do ściany na odpowiedniej wysokości.
- Wygodna kabina prysznicowa: Jeśli to możliwe, zastąp tradycyjną wannę nowoczesną kabiną prysznicową bez brodzika (tzw. walk-in) lub z bardzo niskim brodzikiem. Wejście pod prysznic będzie wtedy niemal na równi z podłogą, co umożliwia wjazd wózkiem kąpielowym lub chodzenie bez potykania się. Alternatywnie można zainstalować specjalne krzesełko wannowe lub podnośnik wannowy, jeśli wanna musi pozostać – ułatwią one bezpieczne korzystanie z kąpieli.
- Siedzisko pod prysznicem: Bardzo przydatnym elementem jest składane krzesełko prysznicowe montowane na ścianie albo przenośne krzesło kąpielowe. Umożliwia ono wygodne siedzenie podczas mycia się, co zapobiega utracie równowagi u osób mających trudności z długim staniem. Ważne, by siedzisko miało antypoślizgową powierzchnię i stabilną konstrukcję.
- Toaleta dostosowana do potrzeb: Standardowa wysokość sedesu bywa niewygodna dla osób mających problemy z siadaniem i wstawaniem. Można zamontować nasadkę podwyższającą na muszlę klozetową, która zwiększy wysokość siedziska o kilkanaście centymetrów, lub wymienić całą toaletę na model dla niepełnosprawnych (wyższy i często z podłokietnikami). Obok WC powinny koniecznie znaleźć się wspomniane poręcze, aby zapewnić podparcie przy korzystaniu z toalety.
- Umywalka i armatura: Umywalka powinna być zawieszona nieco niżej niż standardowo i pozbawiona szafki pod spodem – tak, aby osoba na wózku mogła pod nią wygodnie podjechać kolanami. Dobrze, gdy bateria (kran) ma dźwignię mieszającą wodę lub fotokomórkę, co ułatwia obsługę bez potrzeby mocnego chwytania i przekręcania pokręteł. Lustro nad umywalką warto zamontować pod lekkim kątem lub użyć modelu uchylnego, aby osoba siedząca również mogła z niego korzystać.
- Podłoga antypoślizgowa: W łazience koniecznie zastosuj płytki o fakturze antypoślizgowej lub użyj specjalnych mat antypoślizgowych na podłodze i w brodziku. Woda i wilgoć sprawiają, że łatwo o poślizg, więc ten element znacząco zwiększy bezpieczeństwo.
Przemyślana modernizacja łazienki znacząco podniesie samodzielność i godność osoby z niepełnosprawnością ruchową. Dzięki takim udogodnieniom codzienna toaleta, kąpiel czy korzystanie z WC staną się o wiele łatwiejsze i bezpieczniejsze.
Kuchnia dostosowana do potrzeb
Kuchnia powinna być zaprojektowana tak, aby osoba o ograniczonej sprawności mogła samodzielnie przygotować posiłki i korzystać ze sprzętów kuchennych. W tym pomieszczeniu liczy się ergonomia i dostępność wszystkich funkcji na wyciągnięcie ręki:
- Odpowiednia wysokość blatów: Blaty robocze, stół oraz zlew powinny być na takiej wysokości, by można było z nich wygodnie korzystać na siedząco. Dla użytkownika na wózku często oznacza to obniżenie części blatu do ok. 75–80 cm i pozostawienie wolnej przestrzeni pod spodem (na wysokości kolan). Dzięki temu można podjechać wózkiem blisko do blatu czy zlewu. Jeśli w domu korzysta się z kuchenki, warto rozważyć płytę indukcyjną lub elektryczną zamiast gazowej – jest płaska i łatwiej postawić na niej garnek bez potrzeby podnoszenia go wysoko.
- Szafki i przechowywanie: Tradycyjne wiszące szafki mogą być trudno dostępne. Dobrym rozwiązaniem są szafki z wysuwanymi półkami, koszami cargo oraz systemy obrotowe w narożnikach, które „podają” zawartość na zewnątrz. Często stosuje się też opuszczane półki w górnych szafkach – na mechanizmach, które pozwalają ściągnąć całą zawartość w dół bez wspinania się. Najpotrzebniejsze naczynia i produkty warto trzymać w dolnych partiach zabudowy, gdzie osoba siedząca swobodnie po nie sięgnie.
- Urządzenia AGD: Wybierając sprzęt kuchenny, zwróć uwagę na funkcje ułatwiające obsługę. Piekarnik z bocznymi drzwiczkami lub wysuwaną platformą, lodówka side-by-side (z szerokimi drzwiami otwieranymi na boki), zmywarka podniesiona nieco wyżej od podłogi – to wszystko może ułatwić dostęp. Ważne są też elementy sterujące: płyta grzewcza powinna mieć pokrętła z przodu (nie z tyłu, żeby nie trzeba było sięgać nad gorącymi garami), a najlepiej sterowanie dotykowe. Dobrze, jeśli urządzenia mają zabezpieczenia przed przypadkowym uruchomieniem i automatyczne wyłączniki, co zwiększy bezpieczeństwo.
- Miejsce do spożywania posiłków: Stół w jadalni lub kuchni musi zapewniać możliwość wygodnego podjazdu wózkiem. Oznacza to wystarczającą wysokość oraz brak poprzeczek blokujących nogi. Krzesła dla innych domowników mogą mieć podłokietniki ułatwiające wstawanie osobom starszym. Przy stole czy blacie dobrze jest mieć co najmniej jedno miejsce dostosowane do potrzeb osoby na wózku.
Odpowiednio zorganizowana kuchnia pozwoli utrzymać samodzielność podczas gotowania i spożywania posiłków. Dzięki powyższym rozwiązaniom użytkownik nie będzie musiał prosić o pomoc przy każdej drobnej czynności, co pozytywnie wpływa na jego komfort psychiczny i poczucie niezależności.
Sypialnia i strefa wypoczynku
W sypialni oraz innych miejscach przeznaczonych do odpoczynku (np. salon, pokój dzienny) również warto wprowadzić zmiany zwiększające wygodę i bezpieczeństwo. Centralnym punktem sypialni jest łóżko – powinno być dostosowane do potrzeb osoby z ograniczoną mobilnością:
- Łóżko na odpowiedniej wysokości: Zbyt niskie łóżko utrudnia wstawanie, a zbyt wysokie – bezpieczne siadanie. Idealnie, gdy wysokość łóżka (wraz z materacem) sięga mniej więcej do kolan osoby stojącej lub jest dopasowana do wysokości siedziska wózka, co ułatwia transfer. W razie potrzeby można skorzystać z łóżka rehabilitacyjnego z regulacją wysokości oraz możliwością podnoszenia zagłówka i części nóg. Takie łóżko elektryczne nie tylko ułatwia samodzielne wstawanie, ale także pomaga opiekunom w pielęgnacji osoby leżącej.
- Przestrzeń wokół łóżka: Należy zadbać o to, by po obu stronach łóżka było wystarczająco dużo miejsca na swobodne podejście wózkiem lub chodzikiem. Usunięcie zbędnych szafek czy dekoracji przy łóżku zmniejszy ryzyko potknięcia się. Dywaniki przy łóżku, jeśli są potrzebne, powinny mieć antypoślizgowy spód albo powinny zostać usunięte.
- Wyposażenie ułatwiające codzienne czynności: Przy łóżku można zainstalować dodatkowe uchwyty lub drabinkę rehabilitacyjną, która pomaga podciągnąć się do pozycji siedzącej. Popularnym rozwiązaniem jest też wysięgnik przyłóżkowy z trójkątnym uchwytem (tzw. „trapez”), dzięki któremu osoba o ograniczonej sile mięśni może samodzielnie zmienić pozycję ciała lub usiąść. Obok łóżka warto ustawić stabilny stolik nocny z łatwo dostępnymi szufladami na najważniejsze przedmioty (telefon, lekarstwa, woda itp.).
- Meble i szafy: W pokoju powinny znaleźć się meble dostosowane wysokością do osoby siedzącej. Szafy i komody najlepiej wybrać niższe, z szufladami i półkami w zasięgu rąk osoby na wózku. Wieszaki na ubrania można zamontować na niższym poziomie niż standardowo. Dzięki temu ubieranie się i korzystanie z garderoby będzie możliwe bez pomocy. Unikajmy też ostrych kantów mebli w ciągach komunikacyjnych – warto zabezpieczyć narożniki, aby nie stanowiły zagrożenia przy ewentualnym zderzeniu z wózkiem czy balkonikiem.
- Strefa wypoczynku w salonie: W pokoju dziennym dobrze jest przewidzieć miejsce na wygodny fotel lub kanapę, z której osoba o ograniczonej mobilności będzie mogła korzystać podczas odpoczynku. Meble wypoczynkowe nie powinny być zbyt niskie – wyższe siedzisko, a nawet specjalny fotel z funkcją wspomagania wstawania (tzw. fotel geriatryczny z elektrycznym podnośnikiem) może okazać się strzałem w dziesiątkę. Układ mebli w salonie również powinien zapewniać szerokie przejścia dla wózka czy chodzika. Jeśli dom jest wyposażony w balkon lub taras, warto dostosować także wyjście na zewnątrz – montaż najazdu na próg balkonu oraz zapewnienie stabilnego, antypoślizgowego podłoża na tarasie pozwoli cieszyć się świeżym powietrzem bez barier.
Schody i pokonywanie różnych poziomów
Schody stanowią jedną z najpoważniejszych przeszkód dla osób o ograniczonej sprawności ruchowej. Dostanie się na wyższe piętro domu lub zejście do piwnicy bywa niemożliwe bez pomocy. Istnieje jednak wiele rozwiązań technologicznych, które likwidują barierę schodów:
- Rampa lub podjazd: W przypadku kilku stopni (np. przy wejściu do domu) najprostszym rozwiązaniem jest stała rampa o łagodnym nachyleniu, wykonana z betonu lub metalu. Musi mieć odpowiednią szerokość i poręcz dla bezpieczeństwa. W sklepach dostępne są też przenośne rampy aluminiowe, które można rozłożyć na czas pokonywania schodów. Sprawdzą się one przy niewielkich różnicach poziomów, jednak przy dłuższych schodach konieczne będą inne metody.
- Krzesełko schodowe (windka krzesełkowa): To urządzenie montowane na stałe na schodach – składa się z szyny (sztywnej prowadnicy) biegnącej wzdłuż stopni oraz fotelika, na którym osoba siedzi podczas jazdy. Krzesełko schodowe jest doskonałym rozwiązaniem dla seniorów lub osób, które potrafią samodzielnie usiąść i wstać, ale nie mają siły wchodzić po schodach. Obsługa jest prosta – wystarczy usiąść, zapiąć pas i nacisnąć przycisk, a fotelik wywiezie użytkownika na górę lub dół. Wadą bywa wysoki koszt instalacji i konieczność dopasowania urządzenia do konstrukcji schodów.
- Platforma schodowa: Dla osób poruszających się na wózku inwalidzkim lepszym rozwiązaniem jest platforma schodowa. To także stały mechanizm przy schodach, wyposażony w składaną platformę, na którą wjeżdża się wózkiem. Podczas jazdy wózek stoi zabezpieczony barierkami, a cała platforma przemieszcza się wzdłuż schodów. Platformy umożliwiają samodzielne pokonywanie kondygnacji bez opuszczania wózka, ale wymagają dość dużo miejsca i są kosztowne. Częściej spotyka się je w budynkach użyteczności publicznej, choć montuje się je również w domach prywatnych.
- Domowa winda lub podnośnik: Jeśli warunki na to pozwalają (jest wystarczająco przestrzeni i odpowiedni budżet), można rozważyć instalację małej windy domowej lub pionowego podnośnika. Takie rozwiązanie zapewnia największy komfort i bezpieczeństwo, umożliwiając podróż nawet z opiekunem. Winda może być jednak bardzo droga i jej montaż wymaga poważnej ingerencji w strukturę budynku.
- Schodołazy mobilne: Bardzo praktyczną opcją, niewymagającą stałego montażu, są schodołazy – przenośne transportery schodowe. Urządzenie tego typu pozwala wwieźć lub znieść osobę na wózku po schodach przy pomocy opiekuna. Dostępne są modele kroczące (wyposażone w stopniowo przestawiane „stopnie” lub koła pokonujące kolejne stopnie) oraz gąsienicowe (poruszające się na gąsienicach obejmujących krawędzie schodów). Schodołazy kroczące są zwykle lżejsze i sprawdzają się na węższych klatkach schodowych, natomiast gąsienicowe zapewniają większą stabilność na dłuższych, prostych biegach schodów.
Warto wspomnieć, że firma Tanie Schodołazy specjalizuje się w tego typu urządzeniach i oferuje szeroki wybór nowych i używanych schodołazów. W ofercie znajdują się zarówno modele kroczące, jak i gąsienicowe – dzięki czemu można dobrać sprzęt najlepiej pasujący do układu schodów i potrzeb użytkownika. Dostępne są także schodołazy platformowe, wyposażone w podest na wózek inwalidzki, zapewniające maksymalny komfort podczas transportu po schodach. Tego rodzaju sprzęt sprawdza się doskonale, gdy instalacja stałej windy czy platformy jest niemożliwa lub zbyt kosztowna. Schodołaz można stosunkowo łatwo przewozić (większość modeli da się złożyć i zmieścić w bagażniku samochodu), co oznacza, że sprawdzi się nie tylko w domu, ale też w podróży czy wizytach w miejscach bez udogodnień dla niepełnosprawnych.
Dzięki powyższym rozwiązaniom architektonicznym i urządzeniom żadna kondygnacja nie pozostanie niedostępna. Wybór konkretnej metody pokonywania schodów zależy od sytuacji – czasem tymczasowo wystarczy schodołaz obsługiwany przez opiekuna, innym razem lepiej zainwestować w automatyczną windę lub krzesełko dla pełnej niezależności.
Przydatny sprzęt pomocniczy w codziennym życiu
Oprócz dużych zmian w otoczeniu i montażu urządzeń na stałe, warto zaopatrzyć się w różnego rodzaju sprzęt pomocniczy, który ułatwi osobie o ograniczonej mobilności wykonywanie codziennych czynności. Poniżej wymieniamy najpopularniejsze pomoce:
- Wózki inwalidzkie i skutery elektryczne: Dobrze dopasowany wózek to podstawa samodzielności wielu osób. W zależności od potrzeb można wybrać wózek manualny, aktywny (dla osób o lepszej sprawności rąk), specjalistyczny dziecięcy, czy elektryczny sterowany joystickiem. Skuter inwalidzki sprawdzi się na zewnątrz, pozwalając na wygodne przemieszczanie się po okolicy.
- Balkoniki, chodziki i laski: Dla osób, które są w stanie chodzić, ale potrzebują dodatkowego wsparcia, przeznaczone są różnego rodzaju balkoniki (ramy podpierające) oraz chodziki na kółkach (rollatory) z hamulcami i siedzeniem do odpoczynku. Dobrze dobrana laska z antypoślizgową nasadką również zwiększa stabilność podczas chodzenia. Te proste sprzęty mogą znacząco zmniejszyć ryzyko upadku w domu i poza nim.
- Podnośniki i urządzenia dźwigające: Osoby mające duże trudności z samodzielnym przemieszczaniem się mogą korzystać z podnośników transportowych. To urządzenia, które pomagają bezpiecznie przenieść osobę z łóżka na wózek, z wózka do wanny, na fotel itp. Dostępne są podnośniki stacjonarne sufitowe (poruszające się po zamontowanej szynie sufitowej) oraz mobilne podnośniki jezdne na kółkach, z wysięgnikiem i pasem podtrzymującym. Dzięki nim opiekun nie musi podnosić chorego własnymi siłami, co chroni obie strony przed upadkiem czy urazem. Przydatnym sprzętem są też pionizatory, które pomagają osobie wstać do pozycji stojącej i ćwiczyć utrzymywanie równowagi.
- Specjalistyczne meble i wyposażenie: O łóżku rehabilitacyjnym wspomnieliśmy wcześniej – to jedno z najważniejszych udogodnień w opiece długoterminowej. Poza tym istnieją wózki-toalety (krzesła sanitarne na kółkach), które umożliwiają wygodne korzystanie z toalety osobom niemogącym dojść do łazienki. W łazience przydatne bywają też specjalne wózki prysznicowe oraz deski transferowe ułatwiające prześlizgnięcie się z wózka na wannę czy sedes. W kuchni natomiast pomocne mogą być drobne akcesoria, jak otwieracze do słoików dla osób o słabej sile uchwytu czy wspomniane chwytaki (długie szczypce pozwalające podnieść przedmiot z podłogi lub sięgnąć na wyższą półkę).
- Urządzenia elektroniczne i alarmowe: Warto rozważyć wyposażenie domu w prosty system przywoławczy – np. dzwonek lub pager, którym osoba o ograniczonej mobilności może wezwać opiekuna znajdującego się w innym pomieszczeniu. Coraz popularniejsze stają się też smartwatche lub opaski SOS z przyciskiem alarmowym, które w razie upadku albo nagłego pogorszenia stanu zdrowia wysyłają sygnał do bliskich lub służb ratunkowych. Taki gadżet noszony na ręce daje poczucie bezpieczeństwa zarówno osobie potrzebującej, jak i jej rodzinie.
Nowoczesne technologie w służbie niezależności
Postęp technologiczny dostarcza wielu rozwiązań, które mogą znacznie poprawić komfort życia osób z ograniczoną mobilnością. Inteligentny dom wyposażony w zautomatyzowane systemy to nie tylko wygoda, ale często również konieczność dla kogoś, kto ma trudności z poruszaniem się. Oto kilka przykładów zastosowania nowoczesnych technologii w tym kontekście:
Sterowanie głosowe i smart home: Wprowadzenie asystentów głosowych (takich jak Asystent Google czy Alexa) pozwala na kontrolowanie wielu domowych urządzeń bez potrzeby podchodzenia do nich. Za pomocą poleceń głosowych można włączyć lub wyłączyć światło, ustawić termostat, otworzyć zasłony czy uruchomić telewizor. Wiele sprzętów RTV i AGD oferuje dziś integrację z systemami smart home – np. oświetlenie, które ściemnia się lub rozjaśnia na komendę, głośniki odtwarzające ulubioną muzykę czy ekspres do kawy uruchamiany przez aplikację. Dla osoby na wózku czy leżącej takie udogodnienia to realna pomoc w zachowaniu niezależności.
Automatyka drzwi i okien: Montaż automatycznych drzwi (przesuwnych lub z siłownikiem do otwierania skrzydeł) eliminuje problem ciężkich drzwi, które trudno samodzielnie otworzyć. Zdalnie sterowane zamki i wideodomofony umożliwiają wpuszczenie gościa do domu bez podchodzenia do drzwi – wystarczy użyć pilota lub aplikacji w telefonie. Podobnie automatyczne okna lub rolety pozwalają przewietrzyć pokój czy zasłonić okno jednym przyciskiem. Takie rozwiązania zapobiegają sytuacjom, w których osoba o ograniczonej sprawności jest „uwięziona”, bo nie jest w stanie fizycznie otworzyć drzwi czy okna.
Czujniki i systemy bezpieczeństwa: W inteligentnym domu można zainstalować czujniki zalania, dymu czy gazu, które w razie wykrycia zagrożenia powiadomią mieszkańców i odpowiednie służby. Można także zastosować czujniki ruchu sterujące oświetleniem – światło automatycznie zapali się, gdy ktoś wjedzie wózkiem do pomieszczenia, co eliminuje konieczność dosięgania do wyłącznika. Dla osób mających problemy z pamięcią lub koncentracją dostępne są inteligentne urządzenia przypominające o ważnych czynnościach (np. o zażyciu leków o określonej porze). Wszystko to sprawia, że dom staje się bardziej przyjazny i „współpracujący” ze swoim mieszkańcem.
Wykorzystanie nowoczesnych technologii może wydawać się skomplikowane, ale wiele z tych systemów projektowano właśnie z myślą o prostocie obsługi. Dobrze zaprogramowany dom będzie sam wykonywał większość zadań w tle, pozwalając osobie z ograniczoną mobilnością skoncentrować się na życiu, a nie na zmaganiu z przeciwnościami otoczenia.
